Wat lezen de apothekers deze zomer?
Wat lezen de apothekers deze zomer?
De vakantie laat nog heel even op zich wachten, maar de voorpret begint altijd al bij het aanleggen van leesstapeltjes en favorietenlijstjes. Welke boeken vragen om papieren liefde en passen in de rugzak of kofferbak, en welke kunnen bij de bibliotheek als e-book worden binnengehengeld? En wat past bij de streken waar wij ons heen zullen bewegen?
Marije gaat allereerst wandelen wandelen wandelen. Lekker de kop laten leegwaaien aan de kust van Wales en de Welsh mountains ontdekken. Dat wordt waarschijnlijk vooral ’s avonds in de pub eventjes lezen, met een rozige kop van de atlantische wind en die Engelse pint. Dat schreeuwt natuurlijk om óók nog een lange lome week vol leestijd, en gelukkig is daar nog die tent in het Veluwse bos met hangmatgarantie.
Ja, er staan wat nieuwe titels op Marije’s verlanglezenlijstje. Kassa 19 van Claire-Louise Bennett bijvoorbeeld, vanwege een nieuwsgierig makende Groene Amsterdammer-recensie waarin dit een ‘wild, ongrijpbaar, huiveringwekkend goed boek’ werd genoemd. Maar ook de geheimtip van een medeleesfanaat: Twee weken weg van R.C. Sheriff. Een prachtig beeldend verhaal uit de jaren dertig over een vakantievierend gezin aan een Engelse kust, schijnt. En deel 5 dus van Nicolien Mizees heerlijke reeks Wanneeren aan Ger.
Maar vooral wil Marije het een en ander gaan herlezen. Herfst van Ali Smith, dat ze eerder in het Engels las maar nu nog eens dieper wil doorgronden door een Nederlandse lezing. Woeste hoogten van Emily Brönte, in het spoor van Anjet Daanjes verbluffende mozaïekroman Het lied van ooievaar en dromedaris. En Julia Blackburns Het lied van de tijd – als Blackburn-groupie wil Marije ooit in haar voetstappen langs de Engelse oostkust wandelen en zien wat Blackburn zag.
Marije zweert dat ze nu pas ziet dat op Mizee na al deze boeken van Britse schrijvers zijn. Terwijl zij helemaal geen anglofiel is verder. Maar misschien waren het toch Smith, Blackburn, Cusk, Brönte en Austen die haar nu naar hun eiland roepen.
Akke zwerft deze zomer met auto en tent een paar weken door Europa. Naar Engeland, Frankrijk en een Vlaams festival is het idee, maar je weet maar nooit. De laatste keer dat ze zo op pad zou naar Duitsland, eindigde ze in Italië. Waar de zon – en haar vriend, want hij kan als enige een auto besturen – haar maar heen voert dus. Voordeel van met de auto op pad gaan is dat je niet al je boeken al hoeft te kiezen, maar gewoon een kistje kan inladen om ter plekke te pakken waar je zin in hebt. In dat kistje gaan in elk geval alle boeken over Lucy Barton van Elizabeth Strout mee. Die liggen al tijden klaar. Lijkt haar heerlijk om mee te beginnen. Dan lonkt een flinke pil van de steengoede Javier Marias, die onlangs helaas overleed: Tomas Nevinson. Een bijzondere documentaire zette Akke op het spoor van schrijfster en kunstenares Leonora Carrington. Een biografie en een of twee boeken van haar lezen lijkt haar wel wat. En ze is nieuwsgierig naar de essaybundel van Olga Tocarczuk – ze is fan – met de prachtige titel De tedere verteller.
Ismay pakt haar biezen en vertrekt samen haar vriend in hun youngtimer Volkswagen Polootje richting de Balkan. Ze laten zich daarbij inspireren door De reis van de Grote Panda & Kleine Draak van James Norbury. Hierin gaan twee vrienden wat lukraak op reis door de seizoenen van het jaar. Alhoewel ze vaak niet weten waar ze zijn, ontdekken ze verborgen schoonheden die ze nooit zouden hebben gevonden als ze de ‘juiste’ weg hadden gevolgd. Met deze insteek stapt Ismay dus in haar autootje, bepakt met opgooitent en gasbranders met bijbehorend pannetje, klaar voor avontuur. Geïnstalleerd op de bijrijdersstoel, tuffend over bergen en door dalen, gaat ze zich ondertussen hopelijk lekker laten meeslepen door het nieuwste boek van Paulo Coelho: De weg van de boog. Een boek over risico’s nemen. Dus of eindbestemming Albanië bereikt gaat worden? Het is de vraag.
Scherm uit, boek aan: 'Page against the machine'
Dit was 'Page against the machine'
'Scherm uit, boek aan', onder die noemer organiseerde Leeuwarden City of Literature - net als andere cities of literature - op zaterdag 27 mei het zonnige leesfeestje 'Page against the machine'. Een boek lezen om even aan de drukte van alledag te ontsnappen, om te concentreren op een verhaal en je niet te laten afleiden door je mobiele telefoon. En daar bleek behoefte aan! Wij waren aanwezig om passende verhalen - in het Fries en het Nederlands - en boekentips uit te delen aan wie zelf geen boek mee had of dringend behoefte had aan passend leesvoer. Op een veldje naast het HCL staan zo’n twintig ‘zitties’, comfortabele klapstoeltjes klaar om de lezers vanmiddag op te vangen. Even na één uur staan er al wat mensen met een boek in hun handen. Een beetje onwennig? Nee, dat valt wel mee. Twee jonge vrouwen, ieder met een boek in de hand, maken een selfie met een mobiele telefoon maar dan gaan ze lezen. Lees het hele verslag en bekijk de foto's hier: Dit was Page Against the Machine! - Leeuwarden City of Literature
Last van stadsmoeheid? Bezin je op een verhuizing naar het platteland met Juli Zeh
LITERAIRE ZELFZORG
Last van stadsmoeheid? Bezin je op een verhuizing naar het platteland met Juli Zeh
Als de corona-pandemie ons iets duidelijk heeft gemaakt dan is het wel hoe belangrijk groen om ons heen is. En masse trokken we de natuurgebieden in (waar het bijkans zo druk werd dat het alsnog leek alsof je je in de Rotterdamse koopgoot bevond). Het vele thuiswerken maakte ons ontvankelijk voor alles wat groeit en bloeit en vliegt in onze eigen directe omgeving. En de vakantie in eigen land toonde ons de schoonheid van plekken die we normaal gesproken overslaan. Vooral voor bewoners van de stad ging er een wereld open. Tel daar de woningcrisis in de meeste steden bij op: tonnen neertellen voor een paar vierkante meter, waarom zou je dat eigenlijk nog doen? Denk je er over om de stadsdrukte definitief de rug toe te keren? Droom je van een zorgeloos, zelfvoorzienend leven op het platteland? Bezint eer ge begint!
Want het lijkt misschien wel mooi, verhuizen naar het platteland; naar een ruim huis waar het heerlijk thuiswerken is, met een eigen tuin met vrij zicht op dat natuurgebied, op een plek waar mienskip of naoberschap hoog in het vaandel staat. Maar, is het dat ook? Om dat te onderzoeken raden we je het kloeke Ons soort mensen van de onvolprezen Duitse schrijfster Juli Zeh aan.
Maak kennis met Linda en andere voormalige stadsbewoners die pas in het Oost-Duitse dorp Unterleuten zijn komen wonen en zich in het paradijs wanen in dit landelijk gelegen dorp zonder voorzieningen. Hun dromen worden echter al snel ruw verstoord als blijkt dat een investeringsmaatschappij van plan is om pal naast het dorp een groot windmolenpark neer te zetten. Niet alleen zal de omgeving door de komst van de windmolens totaal veranderen, bovenal worden de verhoudingen in het dorp door de plannen op scherp gezet. Langzaam wordt duidelijk dat er in dit ogenschijnlijk idyllische dorp altijd al onderhuids van alles speelde. Jarenlange vetes, heimelijke liefdes, machtsmisbruik en een ongeluk onder verdachte omstandigheden, het komt allemaal aan de oppervlakte en het loopt gierend uit de hand. Het dorp is ook te bezoeken via een eigen website: www.unterleuten.de
Wie daarna met een flinke portie realiteitszin de stap alsnog aandurft, schrijven we De stad uit van Petra Possel voor. Zij ging je voor en laat zien hoe zij dealt met alle dingen die ze tegenkomt na haar verhuizing naar het platteland en er toch haar hart verliest.
Voor wie door Zeh er toch maar vanaf ziet, is er altijd het gedicht ‘De Dapperstraat’ van J.C. Bloem. Een fragment uit het gedicht:
Natuur is voor tevredenen of legen.
En dan: wat is natuur nog in dit land?
Een stukje bos, ter grootte van een krant.
Een heuvel met wat villaatjes ertegen.
Geef mij de grauwe, stedelijke wegen,
De in kaden vastgeklonken waterkant,
De wolken, nooit zo schoon dan als ze, omrand
Door zolderramen, langs de lucht bewegen.
[...]
Juli Zeh
Ons soort mensen
Ambo / Anthos, 2016
Petra Possel
De stad uit
Podium, 2019
Te zware last op je schouders? Zoo City relativeert
Aap op je schouder
Schouders zijn er in soorten en maten, net als de meeste andere lichaamsdelen. Sommige schouders zijn uitermate fijn om op uit te huilen, of om op te staan om bij die ene lekkere appel te kunnen. Wie durft, zet zelf zijn schouders ergens onder, al komt het ook regelmatig voor dat we onze schouders ergens over ophalen. En soms, ja vaker dan ons lief is, is de last die we op onze schouders voelen drukken zo zwaar dat we er letterlijk onder gebukt gaan.
Heb je veel mee te sjouwen? Draag je de zorg voor een ziek familielid? Is je bedrijf bijna failliet? Voel je de last van een overvolle to-do lijst? Kortom: bezwijk je bijna onder de last op je schouders? Is de aap op je schouders zo groot is dat je er niet meer omheen kunt? Lees dan ter relativering Zoo City van Lauren Beukes.
De Zuid-Afrikaanse Beukes laat je voelen hoe het is als je daadwerkelijk een last meetorst, in de vorm van een dier dat zich aan je vastklampt. Zoo City is science fiction in de beste zin van het woord, scherpzinnig en maatschappelijk. Het speelt zich af in het hedendaagse Johannesburg. Daar sjouwt iedereen die iemand vermoord heeft als ‘merkteken’ een dier met zich mee. De scheidslijnen lopen in dit boek niet langs kleur of ras of klasse, maar tussen degenen die ‘animalled’ zijn en zij die dat niet zijn. Het centrum van Johannesburg is het terrein van degenen die een last te dragen hebben. Maar naast het dier dat zij met zich meedragen, krijgen de misdadigers ook een speciale gave die ze ten goede kunnen aanwenden.
Hoofdpersoon Zinzi heeft een luiaard op haar schouders en kan het huis niet verlaten zonder hem mee te nemen. Met hem heeft ze ook het vermogen om verloren spullen terug te vinden. Voortdurend zijn er mensen die van die gave gebruik willen maken voor onbenulligheden of om verloren gewaande waardevolle spullen te traceren. Totdat Zinzi de opdracht krijgt om een tienertweeling in nood op te sporen. Haar zoektochten brengen haar aan de rafelranden van deze harde stad, waar het onveilig is en geen mens te vertrouwen lijkt. Zo schetst Beukes op geheel eigen wijze een beeld van het underdogleven in de grote stad en een subtiel apartheidsverhaal.
Als de aap op je eigen schouders te zwaar wordt, leer dan van Zinzi. Zij omarmt tenslotte haar luiaard en leert ermee leven, ondanks de afschuw en irritatie die hij opwekt. Het is een last ja, maar ook het zichtbare symbool van het verleden dat onlosmakelijk met haar verbonden is en daarmee een onderdeel van haarzelf. Er is geen ontkomen aan.
*Dit recept verscheen eerder in de bundel Een zachte machine. Een literaire reis door het lichaam van Arko Oderwald.
23 mei: De helende kracht van Griekse tragedies
Interactieve lezing
De helende kracht van Griekse tragedies - Ninah Tiemersma
Hoe is het mogelijk dat een 14-jarige leerling zich herkent in een soldaat uit de Trojaanse Oorlog? Hoe kan het dat een volwassen man begint te huilen, wanneer een vrouw - beschreven in een werk van 2500 jaar geleden - vertelt dat zij behoefte heeft aan rust? In deze interactieve lezing vertelt Ninah Tiemersma waarom juist de Griekse tragedie zo geschikt is voor het herstel van mentale gezondheidsproblemen. Als het iemand lukt zichzelf en zijn leven in de tragedie te herkennen, kan het lezen van een tragedie ook in onze tijd een vorm van therapie zijn: een middel om je weg door de wereld te begrijpen. Ninah zal ingaan op voorbeelden uit haar praktijk en aan de hand daarvan laten zien hoe helend het lezen van een Griekse tragedie kan zijn. We lezen samen gedeeltes van een tragedie en daarna gaan we met elkaar in gesprek.
Datum: dinsdag 23 mei 2023
Tijd: 19.30 – 21.30 uur
Locatie: Leeshuis, Tolhuisweg 4 in Amsterdam (Noord)
Gratis maar aanmelden verplicht via vraag@cultureleapotheek.nl
Ninah Tiemersma (1997) is in het dagelijks leven docente Grieks en Latijn op een gymnasium in Leeuwarden. Daarnaast geeft zij met haar eigen bedrijf TIVAT (Trauma Is Van Alle Tijden) lezingen over trauma in de klassieke oudheid en begeleidt zij mensen in hun herstelproces door middel van het gezamenlijk lezen van een Griekse tragedie. Ninah is ervaringsdeskundige PTSS en verwerkt haar eigen ervaringen in theatermonologen en poëzie.
Stage
Ben jij student (HBO of WO) Boekwetenschap, Nederlands, Literatuur of Communicatie en ben je op zoek naar een passende stageplaats?
Neem contact op, dan bekijken we samen de mogelijkheden.
Voorzitter Carla de Jong: “Het werk van de Culturele Apotheek opende mijn ogen”
Voorzitter Carla de Jong: “Het werk van de Culturele Apotheek opende mijn ogen”
Ze is sinds dik een jaar voorzitter van ons driekoppige stichtingsbestuur: Carla de Jong. Deze duizendpoot is schrijver én coach én zorgprofessional. Ze schakelt - net als de Culturele Apotheek dat in haar activiteiten doet - met groot gemak tussen het culturele domein van de literatuur en het sociaal-maatschappelijke domein van zorg en welzijn. “Ik zie dagelijks hoe belangrijk kunst is, juist als er verlies is, pijn, of als het denken minder wordt.” We laten je graag even kennismaken met onze voorzitter.
Als kind had Carla drie dromen. “Ik wilde schrijfster worden, ik wilde verpleegster worden en ik wilde boer worden. Lekker uiteenlopende wensen dus. Maar met wat omwegen zijn twee ervan werkelijkheid geworden.” In sneltreinvaart hoe dat zo kwam: ze studeerde eerst Nederlands maar zag een toekomst als leraar niet zitten. Dus switchte ze naar de HBO Verpleegkunde en ging ze aan het werk in de psychiatrie. “Daar heb ik ontzettend veel meegemaakt. Ik werkte op een opnameafdeling en zag daar veel tragiek en maakte veel heftige dingen mee. Omdat het me interesseerde hoe je daar als team mee omgaat, ben ik sociale wetenschappen gaan studeren.” Sindsdien begeleidt ze zorgteams en managementteams bij zorginstellingen. In coronatijd koos ze ervoor aan de slag te gaan in de ouderenzorg. Bij Amsta ondersteunt ze een team dat zich bezighoudt met mensen met dementie en probleemgedrag.
Halverwege-gevoel
Romans schrijven doet ze ondertussen ook. “Eerst leefde ik mijn schrijflol als adviseur uit op rapportages. Maar toen overleed op mijn 39e mijn best nog jonge vader heel onverwachts. Dat triggerde bij mij enorm het ‘halverwege-gevoel’: wat was er allemaal nog dat ik eigenlijk graag wilde en vooral niet uit moest stellen naar later? Schrijven, zo wist ik meteen. Dus dat ben ik gaan doen. Al snel had ik een verhaal, en nog een, en een paar jaar later debuteerde ik met In retraite.”
9 romans verder heeft ze een mooie balans gevonden tussen haar schrijven en haar werk als zorgcoach en organisatieadviseur. “In mijn schrijven zie je dat ook terug. Daarin is wat mij interesseert in mijn werk nooit ver weg. Mijn boeken gaan eigenlijk altijd over over groepsdynamiek, of dat nou in families is, tussen vrienden of in organisaties.”
Duik in een boek
Het voorzitterschap van de Stichting Culturele Apotheek sluit voor Carla mooi aan bij haar werk en wat ze belangrijk vindt. “Literatuur is een effectief medicijn zonder ongewenste bijwerkingen. Boeken kunnen je zo ongelooflijk veel troost en inzicht bieden, en kunnen levenspijn verzachten! Ook kunnen ze je gewoon heerlijk verstrooien en laten genieten, en ook dat is buitengewoon gezond voor de mens. Aan het breed verspreiden van deze medicijnen, zoals de Culturele Apotheek doet, werk ik graag mee. Natuurlijk voeren we als schrijvers en lezers een achterhoedegevecht met de almaar oprukkende beeldcultuur. Lezen en films of series kijken zijn beide iets narratiefs, maar als je het effect van een avondje Netflix slurpen vergelijkt met een duik in een boek – wat ik allebei graag doe – dan is het verschil groot. Bij lezen maak je zelf beelden in je hoofd en ontstaat er iets creatiefs in je eigen brein. Dat proces gebeurt ook met schrijven. De magie van het geschreven woord gun ik iedereen.”
Ritme van woorden
Bijzonder enthousiast is Carla over het inzetten van literatuur in de ouderenzorg. “Helemaal nu ik zelf weer meerdere dagen per week rondloop in een verpleeghuis, zie ik hoe belangrijk kunst is, juist als er verlies is, pijn, of als het denken minder wordt. Dat de Culturele Apotheek ook samenleessessies met mensen met dementie organiseert, vind ik fantastisch.” Dat laatste is niet alleen ingegeven door professionele ervaringen, maar ook door een persoonlijke geschiedenis. “Ik had een zeer belezen moeder, die mij literatuur en de waarde ervan met de paplepel ingoot. Tot mijn verbazing verflauwde haar interesse in literatuur toen ze ouder werd. Achteraf bezien is dat een van de voortekenen geweest van een lang dementieproces. Elf jaar lang bezocht ik mijn moeder in het huis waar ze opgenomen was. Gelezen werd daar niet. Muziek was er wel, een marteling voor mijn moeders oren. Zij hield van Bach en moest in haar laatste jaren André Hazes verdragen. Ik las haar niet voor, al was ik inmiddels schrijver. Ik kwam er simpelweg niet op, al heb ik mijn kinderen gekropt met voorlezen. Het werk van de Culturele Apotheek opende mijn ogen, helaas te laat voor mijn moeder. Wat had ik graag de kracht van samen poëzie lezen, literaire passages delen met haar en haar medebewoners willen verkennen. Hoewel mijn moeder de laatste jaren diep in haar dementie was weggezonken, had poëzie of herkenbaar literair werk misschien weerklank gehad, al was het maar in een ritme van woorden.”
*Foto: Ruud Pos
Persoonlijk leesadvies nodig? Maak een afspraak
PERSOONLIJK LEESADVIES NODIG? MAAK EEN AFSPRAAK
Dagelijks verschijnen er nieuwe romans. Hoe vind je tussen alle oude en nieuwe titels het boek dat bij je past? Boeken op recept helpt! Ben je het lome lezen verleerd en wil je je weer eens kunnen verliezen in een boek? Op zoek naar ontspanning, troost of een geheel nieuwe kijk op de wereld om je heen? Tijdens een boekenconsult analyseren we je vragen en je leesvoorkeuren en helpen we je om die boeken te vinden waaraan jij nu behoefte hebt.
Ook voor duo's
Op veler verzoek is er nu ook een duo-consult. Geschikt voor pas-getrouwde stellen die elkaar nog beter willen leren kennen of juist voor geliefden in een relatiedip. Maar ook voor vrienden of vriendinnen die wel eens iets anders samen willen doen of familieleden die wat uit te zoeken hebben. Voor een duo-consult maken we een afspraak op locatie en gaan we in een gesprek van ongeveer 45 minuten de diepte in. Aan de hand daarvan stellen we een leeslijst op om samen te lezen
Lees hier meer over Boeken op recept of maak een afspraak
Vier Valentijnsdag met schrijfster Emy Koopman
Verliefdheid, heerlijk kan het zijn, maar ook allesverslindend. Vooral als de verliefdheid geheim is, of onbeantwoord, of ongepast. Schrijfster Emy Koopman schreef er de roman Tekenen van het universum over, waarmee ze net is genomineerd voor de literaire prijs de Boon. Op deze Valentijnsdag komt ze voorlezen en gaan we met haar en met elkaar in gesprek over heerlijke, heftige verliefdheden. Kom knus in het Leeshuis over de liefde praten!
Datum: dinsdag 14 februari 2023
Tijd: 19.30 - 21.30 uur
Locatie: Leeshuis
Adres: Tolhuisweg 4 in Amsterdam
Gratis maar aanmelden verplicht: vraag@cultureleapotheek.nl
“Literatuur geeft ons inzichten die we niet makkelijk op een andere manier verkrijgen”
“Verhalen en gedichten geven ons inzichten die we niet makkelijk op een andere manier kunnen verkrijgen”
Een interview met literatuurwetenschapper Agnes Andeweg
Agnes Andeweg is universitair docent literatuurwetenschap aan de University College Utrecht (UCU): ze geeft onderwijs en doet onderzoek naar literatuur, vooral hedendaagse. Nu werkt ze bijvoorbeeld aan een artikel over de seizoensromans van Ali Smith. Op UCU zette ze het initiatief One Book, One Campus op poten. Ons vroeg ze of we haar studenten de fijne kneepjes van het samenlezen konden bijbrengen. Samen met schrijver en onderzoeker Emy Koopman geven we nu de cursus ‘From Literature to Life’. Tijd voor een interview met Agnes over waarom ze de samenleesmethode zo interessant vindt.
Waarom bieden jullie je studenten een cursus over samenlezen (shared reading) aan? Wat voegt het toe aan jullie aanbod? Wat hoop je dat de studenten leren?
Cursussen over literatuur zijn bijna altijd theoretisch, en er is weinig aandacht voor de eigen leeservaring – terwijl daar toch alles mee begint. We wilden in onze opleiding ook cursussen aanbieden die studenten een ervaring geven in de praktijk, oftewel Community Engaged Learning. In deze cursus over samenlezen komen die aspecten – eigen ervaring en contact met de praktijk – mooi bij elkaar. Ik hoop dat studenten de meerwaarde van lezen met anderen ervaren, en dat ze praktisch en organisatorisch veel leren: het vraagt best wat durf, initiatief en inzicht om leesgroepen goed te begeleiden.
Wat spreekt jou persoonlijk aan in de methodiek?
Ik ben eigenlijk altijd een solitaire lezer geweest, en nog lees ik veel alleen. Ook in een traditioneel leesclubje lees je het boek eerst alleen en ga je daarna in gesprek. Het mooie van samenlezen is dat elk gesprek over een tekst weer anders is. Dat maakt me bescheidener: ik kan mezelf een goede lezer vinden, maar in het gesprek blijkt dat iemand anders details opmerkt die ik niet had gezien; dat is mooi. Ik zie het stimuleren van samenlezen ook als een manier om het belang van lezen te onderstrepen. Verhalen en gedichten geven ons inzichten die we niet makkelijk op een andere manier kunnen verkrijgen.
Je organiseert One Book, One Campus. Wat is dat?
Omdat ik de zichtbaarheid van literatuur wilde vergroten ben ik een paar jaar geleden begonnen met het organiseren van One Book, One Campus op ons college. Ieder jaar kiezen we een boek dat we gedurende een maand met zoveel mogelijk docenten, medewerkers en studenten van het college lezen en bespreken. Dit jaar is One Book, One Campus voor het eerst universiteitsbreed, dus niet alleen op UCU, maar op de hele Utrechtse universiteit wordt hetzelfde boek gelezen. We lezen het fantastische boek Meisje, Vrouw, Anders van de Engelse schrijfster Bernardine Evaristo die er de Bookerprize mee won. Als afsluiter van One Book, One Campus komt Evaristo naar de universiteit om zelf met studenten en docenten in gesprek te gaan.
Rondom One Book, One Campus zijn er ook samenleesgroepen. Wat hoop je dat het samen lezen van dit boek teweeg brengt?
We organiseren inderdaad drie weken lang iedere dag een samenleesgroep rondom het boek van Bernardine Evaristo. De groepen worden begeleid door de studenten en docenten van de cursus ‘From Literature to Life’. Het boek Meisje, Vrouw, Anders gaat over allerlei actuele thema’s: identiteit, ongelijkheid, racisme en discriminatie, maar ook over vriendschap en moeder-dochter relaties bijvoorbeeld. Ik hoop dat studenten en medewerkers ervaren dat een gesprek over een passage uit een roman heel snel raakt aan je eigen ervaringen en opvattingen rondom deze onderwerpen, maar dat het makkelijker kan zijn om daarover te praten aan de hand van een personage. Ik heb dat nu zelf al een paar keer meegemaakt, heel bijzonder.