Het mooiste gedicht volgens Louise

Nacht: veilige overkapping
waar de droomtrein te wachten staat
die me naar jou terugbrengt
door een tunnel van slaap

Fragment uit: Veilige overkapping van Hanny Michaelis, uit: Water uit de rots (1957), G.A. van Oorschot

Lousise komt elke twee weken naar Samenlezen in een Odensehuis. Zij koos Veilige overkapping van Hanny Michaelis als mooiste gedicht:

“Dit gedicht lazen we pas en vind ik mooi omdat ik het zo voor me zie. Het is heel beeldend. Eerst dacht ik dat het over een dakloze ging, maar het laatste stukje bracht me in verwarring. Door het samen te bespreken, begreep ik dat het over iets anders gaat, over een verloren geliefde. Het ritme van het gedicht vind ik ook mooi. Ik hoor het ritme van de trein erin, tjoef, tjoef.

Het samenlezen vind ik heel interessant. Ook omdat je de tijd gegund wordt om de bedoeling van de tekst te doorgronden. We staan uitgebreid stil bij iedere tekst. En je hoort de indrukken van andere mensen, hoe zij over de tekst denken. Daar leer je ook van. Zelf ben ik een luie lezer. Ik heb ADHD, ‘alle dagen heel druk’, en kan me daardoor slecht concentreren op een boek. Daarom ga ik liever naar lezingen. En dus naar het samenlezen. Als we samen een tekst lezen lukt het wel.”

Het hele gedicht is te lezen op www.straatpoëzie.nl of in de stationshal van station Utrecht Centraal.
Ook een keer Samenlezen? Doe een keer online mee.