Werkdrukte
We hebben het druk, druk, druk en hoewel we daar geregeld over klagen, levert het ons ook status en (als het een beetje meezit) geld op. Ondertussen is er een hele nieuwe markt ontstaan voor zelfhulpboeken, tijdschriften en semi-spirituele cursussen die ons moeten helpen om een nieuwe balans te vinden en een mindful leven te leiden. Daar maken we gretig gebruik van, waardoor we nog minder tijd overhouden en nog harder moeten werken om die cursussen te kunnen betalen.
Is er niet iets structureel mis met de manier waarop we onze levens leiden en de plaats die we daarin toekennen aan werk? Voor workaholics die willen afkicken en ieder ander die inspiratie op wil doen voor een ontspannener leven, is Leve de vrijheid van Hodgkinson een aanrader.
Aan de hand van het werk van oude en nieuwe denkers zet Hodgkinson uiteen wat er mis is met de wijze waarop onze kapitalistische maatschappij in elkaar steekt, vooral met de manier waarop we arbeid hebben georganiseerd. ´Stop met werken, begin met leven´, is zijn motto. Als het aan Hodgkinson ligt, bedanken we en masse voor een ‘carrière’ en gaan we als freelancer alleen nog maar datgene doen wat we leuk vinden – bij voorkeur zonder er al te veel tijd aan te besteden. Indien nodig organiseren we ons in gildes. Hij spoort ons aan om de stad te verlaten en een huis te huren op het platteland, waar de ruimte is om een moestuin aan te leggen. De opbrengsten daarvan kunnen we door middel van ruilhandel met elkaar delen. ´Gooi je horloge weg´, ´Negeer de overheid´ en ´Zelfingenomen puriteinen moeten dood´ zijn zo wat titels van hoofdstukken waarin Hodgkinson zijn visie uit de doeken doet. Moet er dan geen geld verdiend worden? Jawel, zegt Hodgkinson, maar alleen zoveel als je echt nodig hebt, en dat is veel minder dan de meeste mensen denken. Stop met kopen en met lenen, dat scheelt al enorm.
Wat Hodgkinson betoogt is niet nieuw. Er bestaan allerlei boeken en bewegingen die zich bezighouden met slow leven, consuminderen en het afleren van het heilige moeten. Maar Hodgkinson onderscheidt zich door zijn opgewekte en satirische toon, die zijn voorstellen buitengewoon aantrekkelijk maakt. Bovendien is het prettig dat hij ook oproept om vooral regelmatig veel te drinken met vrienden, goeie feesten te organiseren en geen schuldgevoel te hebben over sigaretten of drugs, waardoor het boek wegblijft van al te softe verhandelingen over het goede leven. Uiteindelijk gaat het er Hodgkinson vooral om hoe je een vrolijk, plezierig en ontspannen leven leidt, liefst in goed gezelschap. Wat overigens nog best wat inspanning kost, want Hodgkinson houdt ook een stevig pleidooi voor zelfvoorzienend leven. Maar in zijn visie levert ambachtelijk werken juist veel voldoening op.
Hodgkinson voert zijn pleidooi nogal radicaal door. Voor sommigen wellicht te radicaal. De kunst is om het boek niet als een letterlijke blauwdruk op te vatten over hoe het moet, maar als een even hilarische als serieuze kritiek op hoe we gewend zijn ons leven en werk te organiseren en het feit dat we daar nauwelijks meer vragen bij stellen. Hodgkinson stelt extreme vragen en pleit voor extreme oplossingen, maar juist daardoor is de spiegel die hij ons voorhoudt zo ijzersterk. Je kunt naar aanleiding van dit boek niets anders dan zelf nadenken over wat voor jou echt belangrijk is in het leven. En wie weet komen een aantal van zijn praktische tips dan alsnog van pas.
Dosering: eenmaal daags een hoofdstuk innemen, bij voorkeur aan het begin van de dag.
Mogelijke bijwerkingen: kan ertoe leiden dat je van de ene op de andere dag je ontslag indient.
Leve de vrijheid van Tom Hodgkinson verscheen in 2007 bij Meulenhoff. Oorspronkelijk verschenen in 2006 als How to be free bij Penguin Books Ltd.