De vakantie ook al helemaal uitgestippeld? Bestemming of reisplan vastgesteld? Onderdak geregeld? Uitgezocht wat er te zien en te doen valt? Waar je het beste kunt eten of zwemmen? Hoe en wanneer de couleur locale het meest authentiek te ervaren valt? Pfff. Eigenlijk is het om bij voorbaat moe van te worden. Waar zijn we nu helemaal mee bezig? Zelfs ontspannen is een werkwoord geworden, en onze vrije tijd een ding dat geregeld en georganiseerd moet worden, volgeplempt met gegarandeerd bijzondere ervaringen. Niet voor niets worden we overspoeld door almaar meer festivals, waar je je dagenlang kunt onderdompelen in het ene na het andere hoogtepunt op cultureel, culinair of anderszins creatief gebied. Ja laten we het maar toegeven: we lijden collectief aan FOMO (Fear of Missing Out). Eens een weekend, een week, een hele vakantie nietsdoen: je voelt je al snel een sufferdje, eenzaam of saai, out of touch met de wereld om je heen.
Terwijl een beetje stilte en rust natuurlijk ook goud waard zijn (en u en de wereld allebei een beetje leuker maken). Let’s slow down, om Douwe Bob er nog maar even bij te halen (u durfde ook vast niet NIET te kijken, afgelopen mei). Oftewel: heeft u ook last van overvoering? Dan is het hoog tijd voor wat literair antidotum. Lezen is sowieso goed. Maar het innemen van Geoff Dyers Yoga voor mensen die te beroerd zijn om eraan te doen en Lydia Davis’ De taal van dingen in huis is nog beter.
Een stevige dosis relativering, dat is wat Yoga voor mensen die te beroerd zijn om eraan te doen voor ons in petto heeft. In dit boek reizen we mee met Geoff Dyer, die gedreven door rusteloosheid en een zucht naar steeds weer nieuwe ervaringen over de wereld reist. De Brit trekt van aantrekkelijk oord naar nog aantrekkelijker oord: Rome, Cambodja, het Burning Man Festival in de Amerikaanse woestijn, het kan niet op. Ultiem geluk, zo zou je denken. Maar dat valt tegen. Want, zo laat Dyer op zijn geheel eigen (hilarische) wijze zien: er is een grens aan de hoeveelheid WOW! die een mens aankan. Zoals Dyer het omschrijft: “I felt I could no longer take the roller-coaster of emotions of travel, its surges of exaltation, its troughs of despondency, its large stretches of boredom and inconvenience.”
Te veel bijzondere plekken en ervaringen maken een mens blasé en apathisch, zo weet je na het lezen van dit heerlijke boek. Waarna je waarschijnlijk niets liever doet dan in je eigen achtertuin neerstrijken met een glas koude limonade of wijn binnen handbereik, om daar ultiem gelukkig te zitten wezen met bijna niets.
Wie nog wel wat hulp kan gebruiken bij het ontvankelijk raken voor dat bijna niets, leze in die achtertuin af en toe in De taal van dingen in huis (2014) van Lydia Davis. Geen schrijver kan zo goed als Davis in een paar woorden de meest alledaagse observaties en gedachten verheffen tot iets belangwekkends en meeslepends. Haar verhalen, soms maar een of twee zinnen lang, zijn als een zuurtje: een klein genot waar je lekker lang op kunt zuigen. Voorproefje? Leg dan dit eenregelige verhaal ‘Bloomington’ op de tong: “Nu ik hier een tijdje ben, kan ik met een gerust hart zeggen dat ik hier nooit eerder ben geweest.”
Wij wensen u een heerlijke zomer!
• Geoff Dyer, Yoga voor mensen die te beroerd zijn om eraan te doen, 2014 (vertaling van Yoga for people who can’t be bothered to do it, 2003).
• Lydia Davis, De taal van dingen in huis, 2014 (vertaling van Can’t and won’t, 2014).