ANGSTIG OVER WAAR HET NAARTOE GAAT MET DE WERELD?
Face your demons met Wolkenatlas van David Mitchell
Durf je het journaal niet meer aan te zetten ’s avonds? Ben je murw van de dagelijkse oorlogsellende die voorbij komt? Maak je je zorgen over de economische malaise die we tegemoet gaan? Word je wanhopig bij het uitkomen van het zoveelste alarmerende klimaatrapport? Vrees je dat je kinderen van dat alles straks de rekening gepresenteerd krijgen? Kortom, ben je net als vele anderen bang voor wat er zich momenteel afspeelt op deze aardbol? Verdiep je dan in Wolkenatlas van David Mitchell.
Wolkenatlas is een roman in zes verhalen, alle zes zeer verschillend in stijl en genre – van een avontuurlijk reisverslag via hilarische brieven tot aan een thriller. De verhalen hebben op het eerste gezicht een chronologische opbouw. Het eerste verhaal start, zo lijkt het, ver in het verleden. Hiervandaan voert Mitchell ons mee tot ver in de toekomst, en dan opnieuw terug naar het verleden. Het is geen fraaie tocht door de tijd. Het zijn verhalen over hoe ons misbruik van de aarde leidt tot verwoesting en over wat ons mogelijk te wachten staat als het gruwelijk misgaat met de wereld. Mitchell laat ons bijvoorbeeld doorleven hoe het is als we volledig getechnologiseerd raken. Het mooie is dat hij door alle ellende heen laat zien hoe zelfs robots revoluties kunnen doen ontketenen en hoe ook in een post-apocalyptische wereld mensen toch weer contact met elkaar zoeken en opnieuw een samenleving in het klein opbouwen.
Nee, een sussend boek is het niet. En Mitchell valt niet te betrappen op het kleinste spatje vooruitgangsideologie. Maar hij laat je in deze fascinerende roman bovenal ervaren dat de menselijke beschaving cyclisch is. Wolkenatlas herinnert je eraan dat ook grootse beschavingen als die van de oude Egyptenaren en Grieken ooit ingestort zijn, en dat dit toch geen einde aan het bestaan van Egyptenaren en Grieken maakte, noch aan de menselijke bewoning van de aarde. En dat maakt het boek uiteindelijk hoopvol. De aarde draait wel door, en de mensheid uiteindelijk ook, hoe horterig en horkerig ook.
Ondertussen kun je ook genieten van de virtuoze vertelkunst van Mitchell, die jongleert met tijd en chronologie, vorm en verteltrant. En passant opent hij daarmee een luikje in je hoofd, dat je doet beseffen hoe waardevol het is om buiten de gebaande paden te treden. Wie met een open geest en vol creativiteit de wereld in stapt, zal in elk geval geen willoos slachtoffer van doemdenken worden.
Lees Wolkenatlas in alle rust, zonder je af te laten leiden, in dagelijkse porties van ongeveer 25 bladzijden. En wees niet bang: hartkloppingen zijn slechts een onschuldige bijwerking.